سوالات با برچسب آلودگی میکروبی


00

سوال


00

جواب

ابر برچسب های مرتبط
آخرین جواب ها با این برچسب
هیدرازین به فرمول N۲H۴ ، در صنعت کاربرد فراوانی دارد. اما همانند هر ماده شیمیایی دیگری ، کار با آن مستلزم رعایت اصول ایمنی و آزمایشگاهی است. با برخی از خطرات کار با هیدرازین و چگونگی مقابله با این خطرات آشنا می‌شویم. هیدرازین به فرمول N۲H۴ ، در صنعت کاربرد فراوانی دارد. اما همانند هر ماده شیمیایی دیگری ، کار با آن مستلزم رعایت اصول ایمنی و آزمایشگاهی است. با برخی از خطرات کار با هیدرازین و چگونگی مقابله با این خطرات آشنا می‌شویم. ● انفجار و آتش سوزی مخلوط حاوی بیش از ۴,۷% حجمی هیدرازین بی‌آب و هوا می‌تواند در دماهای بالاتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد ، بر اثر گرما ، شعله یا تابش فرابنفش منفجر شود. دمای اشتعال هیدرازین آبدار ۷۵ درجه سانتی‌گراد است. در مورد محلولهای هیدرازین ، خطر انفجار کاهش می‌یابد و در محلولهای رقیقتر از ۴۰ درصد خطر اشتعال از بین می‌رود. تماس هیدرازین با فلزات ، اکسیدهای فلزی و مواد اکسید کننده ، اسیدها ، مواد متخلخل نظیر خاک ، چوب ، کاغذ یا پارچه ممکن است به آتش سوزی یا انفجار منجر شود. در صورت کار با پوشاک و تجهیزات آلوده ، محصولات سمی مانند اکسیدهای نیتروژن و آمونیاک بوجود می‌آید. ● طریقه مقابله برای جلوگیری از بروز خطرها ، هیدرازین بی‌آب را باید در محیط بسته مجهز به تجهیزات الکتریکی هشدار دهنده مورد استفاده قرار داد. هرگز نباید از هیدرازین در نزدیکی شعله ، جرقه و عوامل مشابه استفاده شود. در محل استفاده از هیدرازین ، هرگز نباید سیگار استعمال شود. باید از تابش مستقیم نور خورشید و تماس هیدرازین با فلزات و ترکیبهای شیمیایی مانند اکسیدها ، بشکه‌های حاوی هیدرازین را باید با پاشیدن آب خنک کرده ، از نشت هیدرازین بیشتر به محیط جلوگیری و همزمان به خاموش کردن آتش اقدام شود. ماموران اطفا حریق باید مجهز به ماسکهای تنفسی ، ماسک صورت و پوشش کامل ایمنی باشند. برای خاموش کردن آتش‌سوزی‌های کوچک ناشی از هیدرازین از پاش آب ، مواد شیمایی خنک یا گاز CO۲ استفاده می‌شود. در مورد آتش سوزیهای بزرگ باید از کف الکل یا آب با فشار زیاد استفاده شود. حمل و مقل و ذخیره سازی هیدرازین هیدرازین را باید در بشکه های محکم دربسته و در جو خنثی نگهداری کرد. محل نگهداری بشکه‌ها باید مجهز به سیستم تهویه ، فاضلاب مطمئن ، دور از تابش مستقیم نور خورشید و دیگر منابع انرژی باشد. باید از وجود فلزات ، اکسیدهای فلزی ، مواد متخلخل در این محل اجتناب و برای جلوگری از جرقه‌های الکتریکی ناشی از الکتریسیته ساکن ، مخازن نگهداری هیدرازین را به زمین منتقل کرد. طبق مقررات بین‌المللی موجود ، هیدرازین آبدار و محلولهای آبی آن باید در مخازن فلزی با پوشش داخلی پلی اتیلنی ، قوطی‌های پلاستیک یا مخازن استیل ضد زنگ حمل شوند. ● دفع ضایعات هیدرازین باید کلیه منابع احتمالی ایجاد احتراق را از محیط دور و مایع نشت شده را جمع آوری کرد. در صورتی‌که هیدرازین روی سطح زمین یا محل نگهداری ریخته شده باشد، آن را با آب تا غلظت کمتر از ۴۰ درصد رقیق می‌کنند و روی ناحیه ناحیه مزبور را کف می‌پاشند تا هیدرازین تبخیر نشود. برای جمع آوری مقادیر کم هیدرازین از شن و ماسه استفاده می‌شود. افراد مسئول نظافت باید مجهز به تجهیزات کامل ایمنی از جمله ماسک و لباسهای محافظ باشند و پس از رقیق کردن هیدرازین تا محلول کمتر از ۴۰% می‌توان آنرا با محلول رقیق سولفوریک اسید خنثی و به همراه مقادیر زیادی آب به محیط زیست وارد کرد. بقایای هیدرازین را می‌توان پس از رقیق کردن با الکل در یک زباله سوز شیمیایی مجهز به سیستم جذب گازهای مضر دودکش بوسیله سوختهای هیدروکربنی سوزاند و از بین برد. ● اثرات مضر هیدرازین بر روی انسان با وجود استفاده های صنعتی گسترده از هیدرازین ، مطالعات مدون کمی درباره اثرات مضر آن در انسان انجام گرفته است. انسان ممکن است از راههای مختلفی از جمله شغلی ، مصرف داروهای حاوی هیدرازین ، مصرف سیگار یا به صورت تصادفی در معرض هیدرازین قرار گیرد. هیدرازین از طریق پوست ، ریه و دستگاه گوارش جذب و به سرعت در سراسر بدن پخش می‌شود. در مورد مسمومیتهای حاد انسان ، استفراغ ، آسیبهای متعدد دستگاه تنفسی ، سیستم اعصاب مرکزی کبد و کلیه‌ها گزارش شده است. هیدرازرین در مطالعات خارج از محیط زنده بدن در برخی از گیاهان ، باکتریها ، قارچها و سلولهای پستانداران ، جهش ژنی و انحرافات کروموزومی ایجاد می‌کند. سرطانزایی هیدرازین در جانوران آزمایشگاهی به اثبات رسیده است، ولی در مورد انسان ، داده‌های کافی برای چنین ادعایی وجود ندارد. در غیاب چنین داده‌هایی و با در نظر گرفتن اطلاعات موجود در مورد جهش زایی و سرطانزایی هیدرازین در حیوانات ، هیدرازین از سوی موسسه بین المللی سرطان ، به عنوان یک ماده سرطانزا برای انسان معرفی شده است. بدین ترتیب باید قرار گرفتن انسان در معرض هیدرازین به حداقل ممکن کاهش داده شود. با این همه گزارشهای موجود از مسمومیتهای حاد خوراکی با هیدرازین روشن می‌کند که خوردن حدود ۲۰ تا ۵۰ میلی‌لیتر هیدرازین ممکن است مرگ آور باشد. اغلب اثرات مشاهده شده در افرادی که در معرض هیدرازین قرار گرفته‌اند، در حیوانات آزمایشگاهی نیز دیده شده است. علاوه بر اثرات فوق ، کاهش وزن بدن ، کم‌خونی ، کاهش قند خون و چربی کبد نیز در برخی موارد مشاهده شده است. سمیت هیدرازین نسبت به جنین و جوانه برخی حیوانات آزمایشگاهی و گیاهان به اثبات رسیده است، ولی اطلاعاتی در مورد سمیت هیدرازین بر جنین انسان وجود ندارد. سوزش پوست و چشم در انسان بر اثر تماس با هیدرازین مشاهده شده است، ولی اطلاعات کافی برای بیان بدون اثرات سوزش آور وجود ندارد. هیدرازین حساسیت زای قوی برای پوست انسان بوده ، با مشتقات خود تداخل می‌کند.
مواد مورد نیاز:     اسید کلریدریک غلیظ 37 درصد (d = 1.19)     کلرور باریم  100 گرم در لیتر کلرور باریم (BaCl2.2H2O) را در آب مقطر حل نموده وحجم را به یک لیتر برسانید .     محلول نیترات نقره 0.1 نرمال وسائل مورد نیاز:     بشر 100 و 500 میلی‌لیتری     کاغذ صافی بافت متوسط (باند سفید) یا واتمن 40     کاغذ صافی بافت ریز (باند آبی) یا واتمن 42 دستورالعمل آزمایش: یک گرم از نمونه را به دقت وزن نموده و در یک بشر 100 میلی‌لیتری منتقل نمائید .حدود 25 میلی‌لیتر آب مقطر سرد اضافه نموده و درحالیکه ‌به ‌شدت به‌هم می‌زنید، حدود 5 میلی‌لیتر اسید کلریدریک غلیظ اضافه نمائید. محلول را گرم کرده و ذرات را با ته ‌میله ‌هم زن خرد نمائید ، تا مطمئن شوید تجزیه ‌بطور کامل ‌انجام شده و سولفاتهای موجود در اسید حل شده اند. مواد باقیمانده در ته ‌ظرف، سیلیس‌ و سایر مواد نامحلول هستند. محلول را تا حجم 50 میلی‌لیتر رقیق نموده و تا نزدیک نقطه جوش به مدت 15 دقیقه حرارت داده و سپس با کاغذ صافی بافت متوسط یا واتمن 40 در یک بشر 400 میلی‌لیتری صاف نمائید . رسوب را با آب مقطر گرم بشوئید تا حجم محلول به 250 میلی‌لیتر برسد (نکته 1) . محلول را تا نزدیک نقطه جوش حرارت دهید (نکته 2). به آرامی  قطره قطره 20 میلی‌لیتر محلول کلرور باریم ضمن هم زدن شدید اضافه نمائید و بگذارید به‌همان حال بجوشد (نکته 3) تا رسوب بطور کامل ظاهرشود. محلول را به مدت 12 تا 24 ساعت زیر نقطه (حدود 60 درجه سانتیگراد) بحال خود بگذارید تا رسوب هضم شود. دقت کنید که حجم محلول حدود 260 - 225 میلی‌لیتر باقی بماند. کمبود حجم را با مقطر جبران نمائید . سپس محلول را با کاغذ صافی بافت ریز (باند آبی) بدون خاکستر (Ashless) یا واتمن 42 صاف نمائید .بالاخره رسوب را به کاغذ صافی منتقل نموده و با استفاده از میله شیشه ای سر لاستیکی، آخرین آثار رسوب را از بشر جدا نمائید . سپس رسوب را با آب مقطر گرم شستشو دهید تا عاری از یون کلر گردد. کاغذ صافی مرطوب را به دور رسوب تا بزنید و آن را در بوته چینی یا پلاتینی که قبلا به وزن ثابت رسیده است قرار دهید. بوته را در اون یا در درجه حرارت کم خشک کنید و پس از خشک شدن به آرامی بسوزانید تا در اثر شعله کاغذ صافی سوخته‌و مواد فرار متصاعد گردند. سپس حرارت را بالا ببرید. هنگامی‌که رسوب سفید شد بوته را در کوره در  حرارت  900 – 800 درجه سانتیگراد به مدت نیم ساعت  قرار دهید (نکته 4) . سپس بوته را خارج و پس از سردکردن در دسیکاتور ، وزن نمائید . نکته 1: طبق استاندارد ایران ، PH محلول را کنترل کنید که‌بین 1 تا 1.5  باشد. در غیر اینصورت با اسید کلریدریک (11+1) و یا محلول آمونیاک (16+1) آن را تنظیم نمائید . نکته 2: طبق استاندارد ایران ، محلول را 5 دقیقه بجوشانید. نکته 3: طبق استاندارد ایران ، محلول را 15 دقیقه بجوشانید. نکته 4: طبق استاندارد ایران ، به مدت 15 دقیقه در کوره قرار دهید . محاسبات : درصد سولفات نمونه برحسب SO3 برابر است با : % SO3 =  34.3 ×   وزن رسوب BaSO4 اگر نمونه سنگ‌گچ باشد، درصد سولفات را بصورت CaSO4.2H2O گزارش‌می‌کنند: % CaSO4.2H2O =  73.77  ×   BaSO4 وزن رسوب یادآوری : آزمایش‌سریع مورد نظر باشد می‌توان زمان هضم را به 3 تا 4 کاهش داد با این وجود ممکن است نتایج با مدت 12 تا 24 ساعت تطابق نداشته‌باشد. اگر کاغذ صافی خیلی سریع ‌ذغال شود باعث احیا جزئی رسوب BaSO4 به BaS می‌گردد. هنگام حرارت دادن بوته در کوره نباید شعله ‌تولید گردد (پس از اطمینان از اینکه کاغذ صافی کاملا سوخته‌شده و رسوب سفید شد آن را در کوره قرار دهید) . محلول صاف‌شده در آزمایش ‌باقیمانده نامحلول را می‌توان برای تعیین سولفات بکار برد. رسوب گیری باید در محلول داغ و رقیق صورت گیرد زیرا محلول رقیق داغ هم رسوبی‌سایر یونها را کاهش می‌دهد و همچنین رسوبات کامل و درشت می‌شوند .به ‌همین دلیل محلول را تا حجم 250 میلی‌لیتر رقیق می‌کنند و تا نزدیک نقطه جوش حرارت می‌دهند. افزودن آهسته کلرور باریم و هم زدن مداوم منجر به رسوب کردن اولین ذرات می‌شود که ‌به عنوان هسته‌های اولیه ‌عمل می‌کنند و به تدریج همراه رسوب کردن ماده بزرگ‌ می‌شوند. قراردادن محلول به مدت 12 تا 24 ساعت باعث هضم رسوب می‌شود. در عمل هضم ذرات رسوب  درشت و قابل صاف‌کردن می‌شوند و همچنین باعث حذف ‌ناخالصی موجود در شبکه‌های بلور می‌گردد. در طی عمل هضم نباید محلول هم زده شود

سوال و جواب ها با برچسب آلودگی میکروبی


آلودگی میکروبی به وجود رساندن میکروب‌ها و ارگانیسم‌های میکروسکوپیک در محیط زیست محل مشخصی است. این امر می‌تواند اثرات مخربی بر سلامت انسان، جانوران و محیط زیست داشته باشد. در این پلتفرم سوالاتی مربوط به علل و پیامدهای آلودگی میکروبی، روش‌های کنترل و پیشگیری از آن در محیط‌های مختلف، مثل بیمارستان‌ها، مدارس و محیط‌های کاری مطرح می‌شود. از راهنمایی‌ها و راهکارهایی برای کاهش و پیشگیری از آسیب‌های احتمالی ناشی از آلودگی میکروبی نیز در این بخش بهره برده می‌شود.

جویا، هوش مصنوعی ما این متن رو نوشته، ازش درباره آلودگی میکروبی سوال بپرس!





چند سوال تصادفی




پرسش سوال جدید :: تبلیغات در سوال و جواب :: گروه های سوال و جوابی

تمامی حقوق مادی و معنوی، متعلق به وب سایت سوال جواب (soja.ai) و تیم مدیریتی آن می باشد.

طراحی و اجرا : گروه مشاوران فناوری اطلاعات

پاسخ های موجود در سایت توسط کاربران سایت ثبت می شود،
سایت سوال و جواب هیچ مسئولیتی در قبال صحت و محتوی پاسخ ها ندارد، هرچند تا حد امکان نظارت بر محتوی آنها صورت می گیرد.