در واقع اگر شما را بخشی از نظام و آنها را نیز بخش دیگری از نظام تلقی کنیم اینگونه انتقاد کردن، خودزنی حساب می شود. اعتماد به نظام را می-کاهد. حداقل باید لحن انتقاد را عوض کرد بالشخصه معتقدم منتقدتر و در عین حال طنازتر از گل¬آقا ( کیومرث صابر، خدایش رحمت کند) و در عین حال مفرح¬تر از او در این نظام نداشته ایم. به زبان او نیز می توان انتقاد کرد. فقط باید وقتمان را مصروف یاد گرفتن زبانش بکنیم.
واقعیتش من نمی دانم، خیلی بیشتر از آنچه که احسان نمی داند! از او یاد گرفته ام شجاعانه بگویم نمی دانم، نمی دانم الان مسائل فرهنگی اولویت اول است یا مسائل سیاسی؟ منتظر پاسخ افرادی هستم که جواب این سوال را می¬دانند (ره).

1
امتیاز

21 مهر ماه 1393 ساعت: 15:58

شماره: 6974

20462
9835
68082

Guest

اونهایی که قرن هاست دنیا را اداره میکنند، می دونستن اول باید کیا را ترور کنند یک گروه خلق الساعه پیدا شد به اسم فرقان (مثل داعش امروز) ماموریتش شد از میان برداشتن تئوریسین های فرهنگی مثل شهید مطهری، شهید مفتح و ... بنابراین مسائل فرهنگی امروز ما متولی ندارد، ما اندیشه ساز و مدافع عالم فرهنگی دینی یا نداریم یا کم داریم. یعنی افکار جوون های این مملکت را اینترنت و ماهواره و رسانه¬های آنور آبی تغذیه می کنه، اندیشه های آنها داره در یک فضای غیربومی شکل می گیرد، و ما مشغول دعوا بر سر لحاف ملا. نمی گویم این مطلب شما اولویت ندارد و باعث رنجش و ریزش نمی شود، می گویم نمی دانم در حالی که از بعد فرهنگی مملکت وضعش وخیم است، امسال سال " اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی" نامیده شده، پته¬¬¬ی دیگران را رو آب ریختن چقدر اولویت دارد، ایا این داد و هوارها مصداق یکی بر سر شاخ و بن می برید، نیست؟ همه توی این مملکت با خارج این مملکت همداستان دارند بن که هیچ ریشه می برند (گر)، این داد و هوارها شاید اوضاع را بدتر کند.

1
امتیاز

21 مهر ماه 1393 ساعت: 15:58

شماره: 6973

20462
9835
68082

Guest

آیا اولویت اول مسائل فرهنگی است یا دعواهای سیاسی. این که مردم دارن بی¬تفاوت میشن، منشاء اش چیه! این که تو سایت سوجا که سرک می کشم می بینم حداقل نصف سوالات این سایت مربوط به دخترانی است که در یک رابطه¬ی عاطفی، احساسی بی مبنا آینده ی خود را تباه کرده اند، مرا به فکر وامی¬دارد، انگار ما بلد نیستیم دختران مان را تربیت کنیم، با خود می گویم اگر مشاوره خوانده بودم حتما روزانه دقایقی را به پاسخگویی سوالات این افراد اختصاص می دادم، کمک کردن به دیگران فقط شکل مادی نداره، همین که با پاسخگویی به یک سوال صاحب سوال را دلگرم کنی که یکی به فکر حل مشکلشه و امیدوارش کنی به جامعه¬ی خودش به هموطناش و اینجوری به انسجام جامعه کمک کنی، خودش خیلی کاره. با خود می اندیشم این¬که اول انقلاب 98 درصد به جمهوری اسلامی ایران رای داده اند و در رای گیری های امروز این رقم به اندکی بیش از 50 درصد می رسد، دلیلش چیست! این که جوون ها امروزی ما موهاشون سیخ سیخ، مانتوهاشون تنگ و کوتاه شده دلیلش چیست؟
با خودم می گم دلیلش واگذاشتن مسائل فرهنگی و چسبیدن به دعوای سر لحاف ملاست.

1
امتیاز

21 مهر ماه 1393 ساعت: 15:56

شماره: 6972

20462
9835
68082

Guest

یک لحظه یکه می خورم، گیر افتادم احساسات چندگانه ای گریبانم را می گیرد، غرور، عجز، استیصال، ... همه ی آنچیزی است که احساس می کنم. فکر می کنم این نسل نو با چه سرعتی داره ما رو پشت سر می گذاره، چقدر می فهمه، چه شجاعتی داره وقتی نمی دونه چه کاری درسته اعتراف می کنه. وقتی بچه بودم این همه شجاعت، صداقت و درک نداشتم (راستش همین حالا هم ندارم).

صادقانه در آغوش می کشمش و بوسه ای نثار پیشانی اش می کنم، بهش می گم چه جالب منم جای تو بودم نمی دونستم باید چیکار کنم. باید فکرامون را بذاریم رو هم ببینیم در یک همچه شرایطی چه واکنشی بهتر است (ادامه¬¬ی گفتگوی ما چندان به این مساله ای که می خواهم اینجا مطرح کنم مربوط نمی شود).
دختر حوا، مطلب شما را در مورد شش نوع غذا بر سر یک سفره مطالعه کردم، با خودم اندیشیدم ایا من می دانم چه کاری درست است. اگر نمی دانم آیا شجاعت اعتراف به آن را دارم. دیدم من نیز نمی دانم در شرایط فعلی کار درست چیست!

1
امتیاز

21 مهر ماه 1393 ساعت: 15:56

شماره: 6971

20462
9835
68082

Guest

سلام

پاسخ خودم: شکل گیری این سوال در ذهن اینجانب با مطالعه ی مطلب "تشریفات دیپلماتیک " در سایت آدموار صورت گرفت.

صدای جیغ محیا رشته ی افکارم را می¬گسلد سرم را که بالا می کنم، احسان را می بینم که قلمی را از دست محیا کشیده و حالا حیران داد و فریاد محیا را به تماشا نشسته (در واقع ایستاده)، خواهرم محیا را بغل می کند و بدون این که چیزی بگوید دور می شود تا جنگ دیگری مغلوبه نشود. خواهرم که دور می شه می گم احسان چرا این کارو کردی، چرا مداد را از دست محیا کشیدی. سرش را که زیر می اندازد فکر می کنم از کار خود شرمنده شده و فهمیده کار غلطی کرده، همینقدر کافیه، ترجیح می دهم بیش از این کشش ندهم. وانمود می کنم که دوباره دارم مطالعه می کنم. یک دقیقه ای که می گذرد احساس می کنم کنارم ایستاده سرم را بالا می کنم، بهم خیره می شه و می گه آخه من نمی دونستم چه کاری درسته، مدادم را بی اجازه برداشته بود.

ادامه در بخش بعد ....

1
امتیاز

21 مهر ماه 1393 ساعت: 15:54

شماره: 6970

جواب تو چیه؟

کاربر میهمان

حداکثر کاراکتر مجاز: 2000

ابزارهای ویرایشی:

به منظور نمایش شکیل تر کد های برنامه نویسی در متن پاسخ ها می توانید از این ابزار استفاده نمایید:
زبان کد:
متن کد: